Bir zamanlar, ben de bir çocukken, anı defterlerimiz vardı...
Arkadaşlarımızdan ayrılırken özellikle birşeyler yazmasını rica ederdik hatırası kalsın diye...
Ve o sayfalar nedense hep şu klasik cümle ile başlardı;
"Bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için çok teşekkür ederim"...
O anı defterleri de çocuklukta kalmaması gereken güzelliklerden biriymiş meğer...
Hatta yaş aldıkça yazacaklarımızın hayattan biriktirdiklerimiz sayesinde daha kıymetli olacağını da düşünürsek, keşke her yaşta yazsaymışız birbirimize...
Hayatımızı değerlendirip ileriye yönelik planlar yapıp hayaller kurarken bile çok faydalı olabilir hayatımızda yer alanların duygu ve düşünceleri...
Gün gelip yaşadıklarımızı yorumlama gereksinimi duyduğumuzda yardımı da dokunabilir aslında...
Ya da geçmişi temize çekmek gelirse bir gün içimizden; hayatımızda iz bırakanlar ve hayatında iz bıraktıklarımız yanımızda olmasa da yazdıklarıyla destek olabilirler bize...
Bir keresinde bir arkadaşımızın düğününde bir deftere isteyenler iyi dileklerini yazıyordu örneğin...
Bizim ailemiz olarak gördüğümüz anaokulumuzun da böyle bir defteri vardı, gösterilerden sonra velilerinin duygularını alabilmek için ayırdığı...
Birey olarak da yapmalıyız bence...
Belki çocukluğumuzdaki gibi en azından ayrılıklar öncesinde yazmalı insanlar birbirine...
İyi kötü ne varsa içinden geleni aktarmalı giderayak, aktarmalı ki ne gidenin parçaları kalsın ayrıldığı yerde ne de uğurlayanın içinden kopup gidenler olsun onu eksik bırakan.
Hayatı temize çekmek de böylece kolaylaşır belki ve ileriye bakarken geçmişe yaslanmak çok daha kolay olur kimbilir?
Temize çekilmesi mümkün hayatlar yaşamak dileğiyle...
Veteriner Hekim Dr. Ebru TONG
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder