İlk tanışmaların, ufak ufak muhabbete girişlerin vazgeçilmez sorularındandır "Nerelisiniz?"
Amaç sohbeti uzatıp derinleştirmek, karşımızdakiyle konuşacak iki satır konu açabilmektir çoğu zaman...
Bu konuyla ilgili en bilindik çelişkimiz de;
"Memleketin doğduğun yer midir? Yoksa doyduğun yer mi?"...
Kimi doğum yerini söylemeyi tercih eder. Hiç orada yaşamamış da olsa doğum yeridir memleket kabul ettiği.
Kimi ise "Yaşadığım yerdir benim memleketim. Ben ona emek verdim o da bana" diye açıklar nerelisiniz sorusunu...
Ben memleketim sorulunca nüfus kütüğümü söylerdim çocukken. Doğum yerim İzmir ama Fethiyeliyiz derdim. Aslında ne İzmir'i ne de Fethiye'yi tam bilmediğimdendi belki de... Çünkü Ankara'da yaşıyorduk... İzmir'i 17 yaşına kadar hiç görmedim. Fethiye ise tatillerde gidilen ataocağımızdı...
Yıllar sonra anladım ki ne doğduğum ne de doyduğum yer değil memleketim.
"Ben oldum" dediğim yer, benim memleketim...
Burası Ankara
Ayakkabı numaramı
ve ne kadar hızlı yürüyebildiğimi
En iyi bilen şehir
Burası.
En çok bu şehrin güneşi gördü beni
ve bu şehrin gecesi dinledi
Ben bu şehirde ben oldum
Beni bu şehir büyüttü aslında.
Bu şehirde öğrendim
Okuma yazmayı
Bu şehrin sokak adlarını
tabelalarını okudum.
Bu şehrin otobüs durakları tanıttı
akreple yelkovanı
Bu şehrin bakkalı pazarıydı
pekiştiren matematiğimi.
Bu şehrin çocukları oldu
En haylaz anılarım.
Bu şehirde inandım.
Olacağım şey, her ne ise
En iyisi olmanın gereğine.
Burası Ankara
Kafama koyduysam yapacağımı
ve ne kadar inatçı olduğumu
En iyi bilen şehir
Burası.
En çok bu şehrin soğuğu titretti içimi
ve bu şehrin rüzgârı uçurdu aklımı.
Ben bu şehirde ben oldum
beni bu şehir büyüttü aslında.
Bu şehirde öğrendim
Nefreti, öfkeyi
Bu şehrin yağmurlarına
Karıştı gözyaşlarım.
Bu şehrin ışıkları aydınlattı
Daralan ruhumu.
Bu şehrin sokaklarında
Yankılandı kahkahalarım
Bu şehrin insanları oldu
En yakın dostlarım.
Bu şehirde inandım
Dost dediğimin
En güvendiği olmaya
Burası Ankara
Gözlerimin yeşilini
Ve gönlümden geçenleri
En iyi bilen şehir
Burası.
En çok bu şehrin havası soludu nefesimi
ve bu şehrin gölgesi gizledi sırlarımı
Ben bu şehirde ben oldum
beni bu şehir büyüttü aslında
Bu şehirde öğrendim
Sevdayı, hasreti
Bu şehrin bulutlarına
Saklandı umutlarım.
Bu şehrin yağmurlarıyla
Sel oldu duygularım.
Bu şehrin köşebaşlarını tuttu
hasret sancılarım.
Ve bu şehirde öğrendim
Sevdiklerime inanmayı
İnandıklarımı sevmeyi.
Sevdiğim, her kimse
En sevdiği olmayı.
Burası Ankara
Ben olduğum
Sen bulduğum
Ankara
Veteriner Hekim Dr. Ebru TONG
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder